Το θέμα μας σήμερα είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα της βιομηχανίας ηλεκτρονικών. Έχει να κάνει με τα λεγόμενα counterfeit chips. Η αφορμή για να γράψω αυτό το σχόλιο μου δόθηκε με την ευκαιρία της δημοσίευσης αυτού του άρθρου, από το IEEE spectrum.
Το άρθρο ξεκινά με την περίπτωση ενός "προβληματικού" xilinx fpga, που βρέθηκε σε μια πλακέτα που προοριζόταν για ένα αεροσκάφος της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας. Ψάχνοντας το λεγόμενο supply-chain το οποίο μπορεί να είναι αρκετά μακρύ σε κάποιες περιπτώσεις, βρέθηκε ότι τα fpga που χρησιμοποιήθηκαν δεν ήρθαν κατευθείαν από το εργοστάσιο, αλλά από έναν κινέζο προμηθευτή και το συγκεκριμένο chip από μια παραγγελία 300 τεμ. ήταν δυστυχώς ελλατωματικό. Πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα;
Η απάντηση είναι "πολύ". Υπάρχουν δύο βασικές "πηγές" προβληματικών ολοκληρωμένων. Η μία είναι από την ίδια τη γραμμή παραγωγής των εργοστασίων. Όλοι γνωρίζετε ότι το σύνολο των ολοκληρωμένων που κατασκευάζονται σε μια γραμμή παραγωγής, δεν είναι 100% λειτουργικο. Υπάρχει το περίφημο yield. Ο τρόπος που αντιμετωπίζεται το όχι τέλειο chip, είναι διαφορετικός κατά περίπτωση. Π.χ. η ίδια η Intel παλιά, πούλαγε επεξεργαστές της που δεν απέδιδαν στο 100% των προδιαγραφών της, σαν ολοκληρωμένα που λειτουργούσαν ικανοποιητικά π.χ. σε χαμηλότερη συχνότητα ρολογιού. Το ίδιο μπορεί να συμβεί σήμερα με μια εταιρία που φτιάχνει ένα πολυπύρηνο chip που δεν λειτουργεί κάποιος πυρήνας του ικανοποιητικά, αλλά αυτό δεν ισχύει φυσικά για τους υπόλοιπους. Σε άλλες περιπτώσεις όμως τα chip δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικά και πρέπει να καταστραφούν. Αν όμως κάποια από αυτά καταλήξουν σε λάθος χέρια, μπορεί να πουληθούν ως καινούρια. Και το κακό είναι ότι είναι αδύνατον με το μάτι να καταλάβεις το πρόβλημα. Αν δεν έχεις μια καλά οργανωμένη ελεγκτική διαδικασία, ένα τέτοιο μπορεί εύκολα να ξεφύγει και να καταλήξει σε ένα καταναλωτικό προιόν ή ακόμα και σε μια συσκευή που εμπλέκεται σε μια κρίσιμη διαδικασία (π.χ. κάποια ιατρική συσκευή) με απρόβλεπτες και ίσως πολύ σημαντικές συνέπειες.
Η άλλη πηγή έχει να κάνει με την ανακύκλωση των ηλεκτρονικών. Η ανακύκλωση γενικά όλοι συμφωνούμε πως είναι καλή. Ακόμα και στα ηλεκτρονικά. Όμως πρέπει να προσέχουμε τα εξής:
α) πως γίνεται η ανακύκλωση
β) που βάζουμε τα ανακυκλωμένα ολοκληρωμένα
γ) να μην πληρώνουμε μεταχειρισμένα/ανακυκλωμένα για καινούργια.
Ειδικά στο θέμα (α), είναι γνωστό πως δουλεύει το σύστημα.. στην ινδία, την κίνα και άλλες χώρες πολύ μακριά από εμάς, καταφθάνουν άπειρες πλακέτες ανακυκλωμένων ηλεκτρονικών συσκευών (πως νομίζετε ότι ανακυκλώνουμε εμείς οι "πολιτισμένοι";). Εκεί οι πλακέτες θερμαίνονται σε πολύ υψηλή θερμοκρασία, μέχρι να λειώσει η κόλληση τους και έτσι καυτές όπως είναι, τις πιάνουν με μια λαβίδα και τις χτυπάνε από την ανάποδη μέχρι να πέσουν τα εξαρτήματα. Ένας θεός ξέρει αν τα εξαρτήματα αντέχουν τις υψηλές θερμοκρασίες που υφιστανται σε αυτή τη διαδικασία και πως βγαίνουν απο εκεί. Μετά από αυτό, τυχόν στραβά ποδαράκια φτιάχνονται και καμμιά φορά παραποιούνται και στοιχεία στην επιφάνεια του ολοκληρωμένου για να ξεγελάσουν τον αγοραστή σχετικά με την παρτίδα ή τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Και δυστυχώς πολλά από αυτά πωλούνται ως "καινούρια". Λένε ότι υπάρχουν πολλοί αδίστακτοι έμποροι τέτοιου είδους στην άπω ανατολή. Γι αυτό, αν θέλετε να κάνετε μια σοβαρή δουλειά και χρειάζεστε αξιοπιστία, να παραγγέλνετε κατευθείαν από τα εργοστάσια ή τους μεγάλους distributors (mouser, digikey κ.α.). Αν όμως είναι για κάποια δική σας non-critical εφαρμογή, όπου δεν μας πειράζει να αλλάξουμε και τσιπάκι κάποια στιγμή μετά από καιρό, τότε ναι, μη διστάσετε να παραγγείλετε από το ebay και άλλα "άγνωστα" μέρη... αρκεί να συνειδητοποιείτε ότι κατά πάσα πιθανότητα αυτό που παίρνετε δεν είναι καινούριο. Δεν είναι απαραίτητο ότι το ανακυκλωμένο τσιπ είναι "κακό". Μπορεί να σας κάνει μια χαρά τη δουλειά του και για πολύ καιρό μάλιστα. Απλά οι πιθανότητες κάποιου fail είναι αυξημένες σε σχέση με ένα ολοκαίνουριο τσιπ.
Τέλος πάντων, είπα ήδη πολλά τη στιγμή που το άρθρο που προανέφερα λέει σχεδόν τα ίδια και ακόμα παραπάνω... προτείνω ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε όλο. Καλή συνέχεια!
Το άρθρο ξεκινά με την περίπτωση ενός "προβληματικού" xilinx fpga, που βρέθηκε σε μια πλακέτα που προοριζόταν για ένα αεροσκάφος της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας. Ψάχνοντας το λεγόμενο supply-chain το οποίο μπορεί να είναι αρκετά μακρύ σε κάποιες περιπτώσεις, βρέθηκε ότι τα fpga που χρησιμοποιήθηκαν δεν ήρθαν κατευθείαν από το εργοστάσιο, αλλά από έναν κινέζο προμηθευτή και το συγκεκριμένο chip από μια παραγγελία 300 τεμ. ήταν δυστυχώς ελλατωματικό. Πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα;
Η απάντηση είναι "πολύ". Υπάρχουν δύο βασικές "πηγές" προβληματικών ολοκληρωμένων. Η μία είναι από την ίδια τη γραμμή παραγωγής των εργοστασίων. Όλοι γνωρίζετε ότι το σύνολο των ολοκληρωμένων που κατασκευάζονται σε μια γραμμή παραγωγής, δεν είναι 100% λειτουργικο. Υπάρχει το περίφημο yield. Ο τρόπος που αντιμετωπίζεται το όχι τέλειο chip, είναι διαφορετικός κατά περίπτωση. Π.χ. η ίδια η Intel παλιά, πούλαγε επεξεργαστές της που δεν απέδιδαν στο 100% των προδιαγραφών της, σαν ολοκληρωμένα που λειτουργούσαν ικανοποιητικά π.χ. σε χαμηλότερη συχνότητα ρολογιού. Το ίδιο μπορεί να συμβεί σήμερα με μια εταιρία που φτιάχνει ένα πολυπύρηνο chip που δεν λειτουργεί κάποιος πυρήνας του ικανοποιητικά, αλλά αυτό δεν ισχύει φυσικά για τους υπόλοιπους. Σε άλλες περιπτώσεις όμως τα chip δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικά και πρέπει να καταστραφούν. Αν όμως κάποια από αυτά καταλήξουν σε λάθος χέρια, μπορεί να πουληθούν ως καινούρια. Και το κακό είναι ότι είναι αδύνατον με το μάτι να καταλάβεις το πρόβλημα. Αν δεν έχεις μια καλά οργανωμένη ελεγκτική διαδικασία, ένα τέτοιο μπορεί εύκολα να ξεφύγει και να καταλήξει σε ένα καταναλωτικό προιόν ή ακόμα και σε μια συσκευή που εμπλέκεται σε μια κρίσιμη διαδικασία (π.χ. κάποια ιατρική συσκευή) με απρόβλεπτες και ίσως πολύ σημαντικές συνέπειες.
Η άλλη πηγή έχει να κάνει με την ανακύκλωση των ηλεκτρονικών. Η ανακύκλωση γενικά όλοι συμφωνούμε πως είναι καλή. Ακόμα και στα ηλεκτρονικά. Όμως πρέπει να προσέχουμε τα εξής:
α) πως γίνεται η ανακύκλωση
β) που βάζουμε τα ανακυκλωμένα ολοκληρωμένα
γ) να μην πληρώνουμε μεταχειρισμένα/ανακυκλωμένα για καινούργια.
Ειδικά στο θέμα (α), είναι γνωστό πως δουλεύει το σύστημα.. στην ινδία, την κίνα και άλλες χώρες πολύ μακριά από εμάς, καταφθάνουν άπειρες πλακέτες ανακυκλωμένων ηλεκτρονικών συσκευών (πως νομίζετε ότι ανακυκλώνουμε εμείς οι "πολιτισμένοι";). Εκεί οι πλακέτες θερμαίνονται σε πολύ υψηλή θερμοκρασία, μέχρι να λειώσει η κόλληση τους και έτσι καυτές όπως είναι, τις πιάνουν με μια λαβίδα και τις χτυπάνε από την ανάποδη μέχρι να πέσουν τα εξαρτήματα. Ένας θεός ξέρει αν τα εξαρτήματα αντέχουν τις υψηλές θερμοκρασίες που υφιστανται σε αυτή τη διαδικασία και πως βγαίνουν απο εκεί. Μετά από αυτό, τυχόν στραβά ποδαράκια φτιάχνονται και καμμιά φορά παραποιούνται και στοιχεία στην επιφάνεια του ολοκληρωμένου για να ξεγελάσουν τον αγοραστή σχετικά με την παρτίδα ή τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Και δυστυχώς πολλά από αυτά πωλούνται ως "καινούρια". Λένε ότι υπάρχουν πολλοί αδίστακτοι έμποροι τέτοιου είδους στην άπω ανατολή. Γι αυτό, αν θέλετε να κάνετε μια σοβαρή δουλειά και χρειάζεστε αξιοπιστία, να παραγγέλνετε κατευθείαν από τα εργοστάσια ή τους μεγάλους distributors (mouser, digikey κ.α.). Αν όμως είναι για κάποια δική σας non-critical εφαρμογή, όπου δεν μας πειράζει να αλλάξουμε και τσιπάκι κάποια στιγμή μετά από καιρό, τότε ναι, μη διστάσετε να παραγγείλετε από το ebay και άλλα "άγνωστα" μέρη... αρκεί να συνειδητοποιείτε ότι κατά πάσα πιθανότητα αυτό που παίρνετε δεν είναι καινούριο. Δεν είναι απαραίτητο ότι το ανακυκλωμένο τσιπ είναι "κακό". Μπορεί να σας κάνει μια χαρά τη δουλειά του και για πολύ καιρό μάλιστα. Απλά οι πιθανότητες κάποιου fail είναι αυξημένες σε σχέση με ένα ολοκαίνουριο τσιπ.
Τέλος πάντων, είπα ήδη πολλά τη στιγμή που το άρθρο που προανέφερα λέει σχεδόν τα ίδια και ακόμα παραπάνω... προτείνω ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε όλο. Καλή συνέχεια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου