Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

Νέα της ημέρας...

Τι ενδιαφέροντα θέματα μαζέψαμε για σήμερα...

  • Πόσο φθηνός μπορεί να είναι ένας κλώνος του arduino; Σύμφωνα με το συγγραφέα αυτού του instructable περίπου στα $7.5 μπορεί ο οποιοσδήποτε να φτιάξει το δικό του. Πραγματικά απολαυστική ανάρτηση, προσέξτε όμως μην ξεχαστείτε και περάσετε τα καλώδια πάνω από το regulator γιατί άμα ζεσταθει η ψύκτρα θα μυρίσετε πως είναι το καμμένο πλαστικό! Ο συγγραφέας το τονίζει αλλά λέει ότι στις φωτογραφίες το έκανε για λόγους καλύτερης επίδειξης. Ότι πεις. Προσωπικά πάντως πιστεύω ότι με πιο προσεκτικές αγορές, μπορείτε να κατεβάσετε ακόμα πιο χαμηλα την τιμή.
  • Programming shield για attiny2313: μια πολύ καλή ιδέα για ένα φθηνό και απλό στην κατασκευή του programming shield. Ο σχεδιασμός αφορά τον 2313, ωστόσο μπορεί πολύ εύκολα κατά τη γνώμη μου να τροποποιηθεί έτσι ώστε να υποστηρίζει και τον 85 που είναι 8 ακίδων. Αρκεί με τη βοήθεια ενός επιπλέον switch να γίνεται μεταγωγή της γης από το ποδαράκι 10 της βάσης, στο 4. Πάντως πραγματικά χρήσιμο.
  • castAR: μια εξαιρετική υλοποίηση augmented reality συστήματος δοκιμάζει να τραβήξει επενδυτές στο kickstarter. Ήδη έχει ξεπεράσει το στόχο της ενώ μένουν ακόμα άλλες 28 ημέρες μέχρι την ολοκλήρωση του campaign. Πρόκειται για ένα πολύ βολικό ως προς το μέγεθος και το βάρος AR σύστημα, με 2 micro projectors, έναν δεξιά και έναν αριστερά, ακριβώς πάνω από κάθεναν απο τους φακούς των active shutter γυαλιών. Στο κέντρο υπάρχει επίσης μια κάμερα που χρησιμοποιείται για το tracking & orientation του κεφαλιού του χρήστη. Η επιφάνεια στην οποία γίνεται η προβολή των ολογραμμάτων είναι προφανώς από ειδικό ανακλαστικό υλικό που προκαλεί ελάχιστη σκέδαση και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ταυτόχρονα από παραπάνω από ένα άτομο. Αξίζει να το δείτε... μη βιαστείτε όμως να το πάρετε αφού δεν υπάρχουν ακόμα αρκετές εφαρμογές που να μπορούν να το εκμεταλλευτούν, αν και οι κατασκευαστές του είναι ιδιαίτερα αισιόδοξοι!

Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2013

Uno, Due, Tre!!!! (αλλά και Intel Galileo)

Ναι, δεν προλάβαμε να συνέλθουμε από το Yun, ή να αξιοποιήσουμε την ισχύ του Due, ήρθε τώρα και το Tre να μας αποτελειώσει! Τυχεροί όσοι θα βρεθούν αύριο στις 15:30 στο Maker Faire της Ρώμης αφού θα ακούσουν τον Banzi μαζί με στελέχη της ΤΙ να παρουσιάζουν το Tre. Το οποίο επίσημα θα βγει στην αγορά την άνοιξη του 14 αλλά μέχρι τότε όλοι θα κάνουν σχέδια για το πως θα το εκμεταλευτούν... ένα κανονικό arduino, συνδυασμένο με ένα ARM επεξεργαστή της ΤΙ στο 1GHz. Πρόκειται για το ισχυρότερο μέλος της οικογένειας arduino που θα μπορεί να τρέξει linux. Δείτε την ανακοίνωση εδώ αλλά και φωτογραφίες. Να πούμε εδώ ότι στο νέο board έχει συμμετάσχει και η ομάδα ανάπτυξης του beagleboard οπότε καταλαβαίνετε ότι το Tre συνδυάζει στοιχεία και από τις δύο συσκευές, μένοντας φυσικά συμβατό με το μεγάλο πλήθος των shields που είναι διαθέσιμα για το οικοσύστημα του Arduino.

Την ίδια ώρα, η Intel ετοιμάζει τη δική της απάντηση: το Galileo, που θα βασίζεται στη νέα πλατφόρμα quark. Ένα συμβατό με το arduino αναπτυξιακό σύστημα με ένα επεξεργαστή που θα βασίζεται στο Pentium ISA, θα έχει το 1/5 του μεγέθους του πυρήνα του Atom αλλά και το 1/10 της κατανάλωσης του!!! Εντυπωσιακά πράγματα από την Intel που έστω και αργά, έκανε ένα πολύ σημαντικό βήμα προς το χώρο των embedded. Μερικά χαρακτηριστικά;
* 10/100 Ethernet
* mini-PCIe slot (PCIe gen 2 x1),
* USB 2 host controller
* USB client connector
* JTAG header
* 256MB DRAM
Διαστάσεις 4.2" x 2.8" και συμβατότητα με το software του arduino και τα shields του. Προβλεπόμενη τιμή κάτω από $60. Διαβάστε λεπτομέρειες εδώ.

Εσείς τι chip βάζετε στις κατασκευές σας;

Το θέμα μας σήμερα είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα της βιομηχανίας ηλεκτρονικών. Έχει να κάνει με τα λεγόμενα counterfeit chips. Η αφορμή για να γράψω αυτό το σχόλιο μου δόθηκε με την ευκαιρία της δημοσίευσης αυτού του άρθρου, από το IEEE spectrum.
Το άρθρο ξεκινά με την περίπτωση ενός "προβληματικού" xilinx fpga, που βρέθηκε σε μια πλακέτα που προοριζόταν για ένα αεροσκάφος της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας. Ψάχνοντας το λεγόμενο supply-chain το οποίο μπορεί να είναι αρκετά μακρύ σε κάποιες περιπτώσεις, βρέθηκε ότι τα fpga που χρησιμοποιήθηκαν δεν ήρθαν κατευθείαν από το εργοστάσιο, αλλά από έναν κινέζο προμηθευτή και το συγκεκριμένο chip από μια παραγγελία 300 τεμ. ήταν δυστυχώς ελλατωματικό. Πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα;
Η απάντηση είναι "πολύ". Υπάρχουν δύο βασικές "πηγές" προβληματικών ολοκληρωμένων. Η μία είναι από την ίδια τη γραμμή παραγωγής των εργοστασίων. Όλοι γνωρίζετε ότι το σύνολο των ολοκληρωμένων που κατασκευάζονται σε μια γραμμή παραγωγής, δεν είναι 100% λειτουργικο. Υπάρχει το περίφημο yield. Ο τρόπος που αντιμετωπίζεται το όχι τέλειο chip, είναι διαφορετικός κατά περίπτωση. Π.χ. η ίδια η Intel παλιά, πούλαγε επεξεργαστές της που δεν απέδιδαν στο 100% των προδιαγραφών της, σαν ολοκληρωμένα που λειτουργούσαν ικανοποιητικά π.χ. σε χαμηλότερη συχνότητα ρολογιού. Το ίδιο μπορεί να συμβεί σήμερα με μια εταιρία που φτιάχνει ένα πολυπύρηνο chip που δεν λειτουργεί κάποιος πυρήνας του ικανοποιητικά, αλλά αυτό δεν ισχύει φυσικά για τους υπόλοιπους. Σε άλλες περιπτώσεις όμως τα chip δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικά και πρέπει να καταστραφούν. Αν όμως κάποια από αυτά καταλήξουν σε λάθος χέρια, μπορεί να πουληθούν ως καινούρια. Και το κακό είναι ότι είναι αδύνατον με το μάτι να καταλάβεις το πρόβλημα. Αν δεν έχεις μια καλά οργανωμένη ελεγκτική διαδικασία, ένα τέτοιο μπορεί εύκολα να ξεφύγει και να καταλήξει σε ένα καταναλωτικό προιόν ή ακόμα και σε μια συσκευή που εμπλέκεται σε μια κρίσιμη διαδικασία (π.χ. κάποια ιατρική συσκευή) με απρόβλεπτες και ίσως πολύ σημαντικές συνέπειες.
Η άλλη πηγή έχει να κάνει με την ανακύκλωση των ηλεκτρονικών. Η ανακύκλωση γενικά όλοι συμφωνούμε πως είναι καλή. Ακόμα και στα ηλεκτρονικά. Όμως πρέπει να προσέχουμε τα εξής:
α) πως γίνεται η ανακύκλωση
β) που βάζουμε τα ανακυκλωμένα ολοκληρωμένα
γ) να μην πληρώνουμε μεταχειρισμένα/ανακυκλωμένα για καινούργια.
Ειδικά στο θέμα (α), είναι γνωστό πως δουλεύει το σύστημα.. στην ινδία, την κίνα και άλλες χώρες πολύ μακριά από εμάς, καταφθάνουν άπειρες πλακέτες ανακυκλωμένων ηλεκτρονικών συσκευών (πως νομίζετε ότι ανακυκλώνουμε εμείς οι "πολιτισμένοι";). Εκεί οι πλακέτες θερμαίνονται σε πολύ υψηλή θερμοκρασία, μέχρι να λειώσει η κόλληση τους και έτσι καυτές όπως είναι, τις πιάνουν με μια λαβίδα και τις χτυπάνε από την ανάποδη μέχρι να πέσουν τα εξαρτήματα. Ένας θεός ξέρει αν τα εξαρτήματα αντέχουν τις υψηλές θερμοκρασίες που υφιστανται σε αυτή τη διαδικασία και πως βγαίνουν απο εκεί. Μετά από αυτό, τυχόν στραβά ποδαράκια φτιάχνονται και καμμιά φορά παραποιούνται και στοιχεία στην επιφάνεια του ολοκληρωμένου για να ξεγελάσουν τον αγοραστή σχετικά με την παρτίδα ή τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Και δυστυχώς πολλά από αυτά πωλούνται ως "καινούρια". Λένε ότι υπάρχουν πολλοί αδίστακτοι έμποροι τέτοιου είδους στην άπω ανατολή. Γι αυτό, αν θέλετε να κάνετε μια σοβαρή δουλειά και χρειάζεστε αξιοπιστία, να παραγγέλνετε κατευθείαν από τα εργοστάσια ή τους μεγάλους distributors (mouser, digikey κ.α.). Αν όμως είναι για κάποια δική σας non-critical εφαρμογή, όπου δεν μας πειράζει να αλλάξουμε και τσιπάκι κάποια στιγμή μετά από καιρό, τότε ναι, μη διστάσετε να παραγγείλετε από το ebay και άλλα "άγνωστα" μέρη... αρκεί να συνειδητοποιείτε ότι κατά πάσα πιθανότητα αυτό που παίρνετε δεν είναι καινούριο. Δεν είναι απαραίτητο ότι το ανακυκλωμένο τσιπ είναι "κακό". Μπορεί να σας κάνει μια χαρά τη δουλειά του και για πολύ καιρό μάλιστα. Απλά οι πιθανότητες κάποιου fail είναι αυξημένες σε σχέση με ένα ολοκαίνουριο τσιπ.
Τέλος πάντων, είπα ήδη πολλά τη στιγμή που το άρθρο που προανέφερα λέει σχεδόν τα ίδια και ακόμα παραπάνω... προτείνω ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε όλο. Καλή συνέχεια!